Vistvænar veiðar eru það sem koma skal

Í SÍÐUSTU grein minni benti ég á eyðileggingarmátt togveiðifæra en nú vil ég benda á hve þjóðhagslega óhagkvæm þau eru. Togveiðiskip eyða þrisvar til fjórum sinnum meiri orku (olíu) á hvert aflað fiskitonn en skip með önnur veiðarfæri, t.d. línuveiðiskip. Stofnkostnaður við kaup á skipi og veiðarfærum fyrir togveiðar er margfaldur miðað við stofnkostnað til skips og veiðarfæra á t.d. línu- og netaveiðum. Þarna á ég við, ef frjáls sókn beggja aðilanna í auðlindina væri til staðar.

Í þriðja og síðasta lagi vil ég benda á mjög lélega nýtingu þess afla sem á togskipin koma.

Togskipin henda yfirleitt öllum innyflum úr fiskinum sem þau taka um borð, þ.e. lifur, hrognum og svilum (fyrir utan annan afla sem verðlítill er), sem nú er að verða mjög verðmætur.

Þó tekur steininn úr þegar nýtingarhlutfall hraðfrystitogaranna er skoðað. Þar hefur verið staðfest í blaðaviðtölum við skipstjóra þessara skipa, að þeir hafa tekið 900 tonn úr sjó, en komið með að landi aðeins 300 tonn, þ.e. aðeins flökin af fiskinum. Það sem er hent eru hausar, hryggur, þunnildi, lifur, hrogn og svil (sem fyrrverandi rektor Háskóla Íslands sagði mér, að væri prótínauðugasti hluti fisksins) og eru því 600 tonn og núorðið allt að helmingur andvirði þess afla sem komið er með að landi.

Þetta eru staðreyndir, sem ekki verða hraktar og vekur mér og fleirum furðu á að hvorki Hafró né stjórnvöld hafa einu orði minnst á þessi augljósu sannindi.

Visvænar veiðar er það sem koma skal, með línu, netum og öðrum vistvænum veiðarfærum, er hægt að taka allan þann bolfisksafla úr sjó, sem nú er leyft að veiða á Íslandsmiðum.

Línubátar, 15 til 20 tonn, frá Vestfjörðum hafa náð allt að 1000 tonna afla á 3-4 mánuðum, sem sýnir hve auðvelt, hagkvæmt og án eyðileggingar á lífríki landgrunnsins, er að taka þann afla sem leyfilegur er.

Höfundur er fyrrverandi sjómaður en núverandi ellilífeyrisþegi.

Athugasemdir

[Sigurður Viktor Úlfarsson, 22.8.2007 kl. 01:18]

En hvert er svar LÍÚ við greininni hér að ofan?  Eigum við von á að sjá það svar?  Mér finnst þessi grein afarathyglisverð og styður við mikilvægi þess að við séum á heimsmælikvarða þegar kemur að meðhöndlun auðlindarinnar eins og sjávarútvegsráðherra hefur haft eftir okkar kaupendum.

Ef við myndum skipta yfir í umhverfisvænni veiðarfæri, hvaða áhrif hefði það á skilvirkni og framleiðni veiðanna?  Mér þætti fengur í því að mér færari menn á þessu sviði svöruðu þessum spurningum. 

Að sama skapi þarf að fara að taka útblástursmál fiskiskipaflotans föstum tökum.  Hann er svartur blettur á hinum hreina íslenska fiski.

[Toffi, 25.8.2007 kl. 17:42]

Hvar eru heimildir?  Það er auðvelt að fullyrða út í loftið.  Sæmilegur togari er að fara með um 8 tonn af svartolíu á dag.   Mjög misjafnt er hvað komið er með að landi.  Fer eftir veiðum og árstíma.  T.d. í lúðu þar sem er veitt á 800 fm dýpi þá er gott að hafa tonn eftir 6 tíma en verðmætin eru mikil.  Hvað eru línubátarnir að taka í grálúðu?  Eða karfa?  Svaraðu því.

[Hafsteinn Sigurbjörnsson, 31.8.2007 kl. 21:47]

1949 fórum við á lúðuveiðar með línu á Sigurfara frá Akranesi eftir vertíðarlok 11 mai og vorum í kantinum á 250-300 fm. VNVhálft V frá Öndverðarnesi ( Gufuskálaradióstöð ) og fengum 17 tonn á einni viku. Áður hafði Böðvar einnig frá Akranesi fengið 23 tonn á línu á svipuðum slóðum. Allt voru þetta stórlúður frá 60 kg. upp í 200 kg.  Í dag sést þarna varla fiskur.