Lýðræði.

 Þú þegar ákveðið hefur verið að efna til um breytingu á stjórnarskrá lýðveldisins og  leita er eftir umræðum um málefnið,þá ætla ég að leifa mér að taka þátt í þessari umræðuumræðu með tillögum ,sem ég tel vel umræðuhæfar.Áður en ég set þessar tillögur fram,vil ég minna á að allir stjórnmálamenn hafa margoOft talað um að nauðsynlegt sé að stefna að meiri valddreyfingu í þjóðfélaginu.Hið þrískipta vald,sem hér atti að vera, dómsvald ,framkvæmdavald og löggjafarvald óháð hvort öðru ,hefur þróast í átt til einveldis,í gegnum foringja- ogFlokksræði,samanber þegar flokksforingar 2 menn taka jafn afdrífaríkar ákvarðanirEins og að lýsa yfir stuðningi við fullvalda ríki til hernaðarlegra árásar á annað Fullvalda ríki.Einnig þegar einn maður úr framkvæmdavaldinu getur ráðið að eiginGeðþótta skipan dómsvaldsins,samanber skipan undafarið í Hæstarétt.Bara þessar 2 staðreyndir kalla á mikla og róttæka  endurskoðum á stjórnarskránni.Tillögur míar eru eftirfarandi,sem skal rökstiðja síðar ef óskað er eftir.Nr. 1 Æðstu valdastofnanir þjóðarinnar skulu vera 5.A, Dómsvald skal skipað af mönnum algerlega óháða öðrum valdastofnunum.B, Löggjafarvald skal skipað mönnum kostnum pólitískum kostningum að 2/3 og af Hagsmunasamtökum að 1/3 t.d. A.S.Í.,V.S.Í.,Bændasmt.,Sjómannasm.,Iðnaðersam.Og svo mætti áfram telja,eftir stirk og fjölda innan eistakra samtaka.C, Framkvæmdavald skal kosið af Alþingi, með hlutfallskostningu.D, Forsetavald,skal hafa heimild til að vísa mikilsverðum málum til þjóðarinnar.E, Fjölmiðlavald skal hafa heimild til að vísa mikilsverðum málum til þjóðarinnar Ef mikill meirihluti þjóðarinnar krefst þess,eftir margar og ítarlegar  skoðannakannani                                                                                                                                                                                                                                                                                  Allt eru þetta mjög róttækar tillögur,sem ég veit að mörgum mun þykja óraunsæjar,Ég mun nú færa helst rök fyrir hverri einstakri tillögu.                                                                                              A.     Dómsvald skal vera í tveimur þrepum eins og nú er,og skal dómsmálaráðherra Skipa dómara í neðri þrep dómsvaldsins, en í efsta stig dómsvalds,þ.e. HæstaréttSkal kosið af fyrrverandi lagaprófessorum og dómurum,sem hættir eru störfum Röksemdir mínar fyrir þessum A lið eru eftirfarandi;Þegar menn eru orðnir 65 ára eða eldri,hættir störfum komnir á góð eftirlaun,þá breytistmargt í hugsun og hátterni manna,sem gerir þá sjálfstæðari,(eingin barátta eða hagsmunapottil valda eða virðingar).Þessir menn hafa mikla faglega reynslu og mannlega þekkingu tilað ráða skipun æðsta dómstigs landsins.Þetta væru 15 til 19 menn á hverjum tíma,sem kæmu inn í þetta ( öldunga ) ráð sjálfkrafa,þegar þeir yrðu 65 ára og dittu út eftir aldri, þannig að sá elsti af þeim19 sem væru í ráðinu færi út um leið og annar næði 65 ára aldri. Með þessu yrði hröð endurnýjun í ráðinu,sem er nauðsynleg  í svona ráðum.Eftirlit og framkvæmd þessa væri á höndum umboðsmanns Alþingis og endanleg skipan ráðsins væri hans.(hlutkesti um hvor ætti að víkja ef tveir ættu afmæli sama dag.) Eftri athugun og viðræður við umsækendur,ákveður ráðið,helst samhljóðaannars með kostningu hver fær starfið Lögformleg staðfesting þessara skipunar,skal þó væra í höndum Alþingis sem  aðeins gæti breytt niðurstöðum ráðsins með atkvæðum 2 af hverjum 3 þingmönnum þess.:B.Þarna vil ég koma með hugmynd um að þingræðið verði ekki eivörðungu bundið á klafaflokkspóltískrar stefnu,þar sem sterkir flokksforingar ráða öllu.(eins og nú er).Ef hagsmunasamtök ættu rétt á að kjósa innan sinna vébanda árlega ákveðinn fjölda manna inn á Alþingi,t.d.þriðung núverandi þingmanna þ.e. 21 þingmann,myndi það mörgu breyta. Bein flokkpólitísk stefna yrði ekki eins ráðandi og nú er og búast mætti við mikilli endurníung á þingliði Alþingis úr þeirra hópi,á þeim 4 ára tíma ,sem hin almenna flokkspólitísks kostningtekur yfir.Núverandi kostningareglur og lög gætu verið óbrétt varðandi hina 42 þingmennAlþingis. Það er margt fleira athyglivert í þessari hugmynd.Þetta myndi styrkja félagasamtök og gefa þeim aukið vægi í stjórn þjóðarinnar.Allir launþegar,embættismenn,obinberir starfsmenn,atvinnurekendur,eldri borgarar,                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                     iðnaðarmenn,verkamenn,sjómenn, bændur og jafnvel námsmenn,18 ára og eldri,semsagt allir                                           þeir,sem þiggja greiðslur í einhverji mynd,og vildu vera í hagsmunasamtökum ættu rétt á aðkjósa fulltrúa úr sínum röðum til setu á Alþingi.Um kostningu þessara manna væri farið eftit sömu  lögum og um allsherjar atkvæðagreiðslu ístéttarfélögum.og sæi þjóðskrá um eftirlit með að eingin gæti kosið nema einu sinni.                             Með þessu verður einnig um aukið lýðræði að ræða,þar sem þjóðin fær að kjósa oftar fulltrúa á löggjafarsamkundu þjóðarinnar.                                                                                                                                                                                                  Í jafn tæknivæddu þjóðfélagi og hér er,ætti ekki að vera vandkvæði á að koma í veg fyrir kostningasvik. Hér ersvotil hver einasti maður kominn með einkvers konar rafrænt kort,debet,kredet eða önnurrafræn kort,með kortanúmeri,kennitölu og persónulegu leyninúmeri viðkomandi.Ef þjóðskrá gæfi út kostningakort,með kortanúmeri þeirra félagasamtaka,sem einstaklingurinnværi skráður í,og gæfi honum leyninúmer,svipað og bankarnir gera,þá gæti þjóðskrá fylgst meðað viðkomandi einstaklingur gæti ekki kosið nema einu sinni á ári.Þó að ég sé ekki sérfræðingur á þessu sviði,tel ég að þetta hljóti að vera hægt með allri þeirritækni-og tölfuvæðingu sem hér er komin.C Eihver helgasti réttur í lýðræðisríki,er leynilegar kostningar um menn og málefni .                                                                                                 .Það er hlægilegt að sjá,að á Alþingi skuli skuli allir geta séð hvernig hver einstakur þingmaður greiðir atkvæði,það er atkvæðatafla upp á vegg,sem sýnir nákvæmlega sætaskipan þingmanna og erhún með grænu,gulu og rauðu ljósi,þannig að auðvelt er að sjá hvernig hver einstakur þingmaðurhefur greitt atkvæði hverju sinni. Þó geta þingmenn krafist leynilegrar atkvæðagreiðslu,sem ersárasjaldan gert,en ætti að vera undantekkningarlaust viðhaft, svo flokksforingjar og forkólvar.gætu ekki stöðugt fylgst með hvort þingmenn voguðu sér að dansa utan flokkslínunnar.Því er það tillaga mín að skilyrðislaust verði leynilegar atkvæðagreiðslur alltafviðhafðar á Alþingi Íslendinga.   D.Forsetavald tel ég nauðsynlegt,eins og seigir í 26.gr.núverandi stjórnarskrá,en með frekaritakmörkum.Í fyrsta lagi; Forseti getur ekki vísað umdeildu máli,sem framkvæmdavaldið hefur fengi samþykkt á Alþingi, til þjóðarinnar,fyrr en að lokinni ýtarlegri umræðu þings og þjóðar,minnst í tvær vikur.Annað;  Ekki fyrr en að minnsta kosti þrjár  skoðanakannanir gefi sterkar vísbendingar umvilja þjóðarinnar.Og í þriðja lagi; Samþykki ÞJÓÐIN umdeilt lagafrumvarp framkvæmdavaldsins, skal forseti víkja.Komi það fyrir skal innan tveggja mánaða kjósa nyjan forseta,en fráfarandi forseti situr þar tilnýr forseti tekur við.E. Það er talað um að fjölmiðlar séu að verða 4 valdið í nútímasamfélagi, þar sem þeir eru mjögskoðanamyndandi í nútímaþjóðfélagi, þetta er eflaust rétt,vegna þess að fólkið veit að persónuleg afskiptiþess af einstökum þjóðmálum er svotil eingin, þar sem það hefur eingan kostningarétt,og lætur því fjölmiðla óáreitta um túlkum á einstökum mikilsverðum málum.Ef fjölmiðlar hefðu möguleika á því að skjóta umdeildum mikilsvarðum málum til þjóðarinnar,til samþykktar eða synjunnar, eftir ýtarlegar umræður,og með samþykki Alþingis, þá myndiskapast trúverðugri og heiðarlegri fréttamenska fjölmiðla.,sem eg tel forsendu þess,að skapajákvæð og góð fjölmiðlalög.Ég tel að fjölmiðlar í framtíðinni verði stöðugt meir og meir áhrifavaldar í þjóðlífinu,og þvínauðsynlegt að gefa þeim aukið áhrifavald,en um leið draga þá til meiri ábyrgðar á því sem frá þeim kemur.Allt eru þetta hugmyndi eldri manns ,sem á að gagnrýna,en eru byggðar á reynslu á þeim ótrú-legu breytingum,sem átt hafa sér stað á síðustu öld. Með virðingu til þeirra sem lesa.     Hafsteinn Sigurbjörnsson Höfðagrund 14 300 Akranes.                                                              

einkavæða vatnið

Það er með ólíkindum hvað sumir men geta látið sér detta í hug. Að einkvæða vatnið, brýnustu lífsþörf alls lífs, er algör fyrra. Ég held að menn eins og Sigurður Kr. Kristjánsson gerir sér einga grein fyrir hvaða afleiðingar séreignir á vatni, sem kenur úr lækjum og lindum gæti haft í frmtíðinni í samskiptum milli manna og þjóða. Það er jafnvel álitið að náttúrlegt vatn verði mesta auðlind þjóða innan skamms. Að afhenda það ákveðnum aðilum sem sér- eign er glæpur gagnvart þjóðinni.

Vandi sjávarútvegsins.

Meginorsök þess hvernig komið er fyrir fiskstofnum við Íslandsstrendur, er notkun togveiðarfæra, botntrolls, snurvoðar og annara togveiðarfæra. Þessi veiðarfæri eru búin að eyðileggja stóran hluta landgrunnsins, með því að draga eftir botninum, fleiri tonna veiðarfæri, járnhlera, bobbinga, (kúlur sem eru neðst á veiðarfærinu, til að halda því á botninum), víra, keðjur og net, sem geta verið allt að 20 tonn að þyngd. Þessi veiðarfæri hafa ekki aðeins eyðilagt allan gróður á hafsbotninum, þara, þörunga, kóralla og annan botnsjávargróður, heldur drepur það einnig öll smádýr, marflær og önnur liðdýr, sem er hluti af lífskeðju sjávarins

Og síðast en ekki sist drepa þessi veiðarfæri ótölulegan fjölda bolfiskseiða á fyrstu árum ævi þeirra.

Þessi veiðarfæri þyrla upp miklu magni af leir og leðju, á leið sinni yfir botninn, sem sest í tálkn seiðanna og fiskanna (fiskarnir anda, taka súrefni úr sjónum í gegnum tálknin) og stórskaðar þá og jafnvel drepur fjölda þeirra.

Aðeins til viðmiðunnar fyrir þá sem þekkja ekkert  til þessara stórvirku veiðarfæra, má líkja eyðileggingarafli þeirra á hafsbotninum, við flugdreka sem færi yfir land, móa, mela, kjarr og gróið land, og drægi á eftir sér, yfir landið, 20 tonn af járni, vírum og netum, sem væri yfir 100m. á breidd og 100m á lengd. Hvernig ætli það land liti út eftir slíka meðferð?

Þetta er fullkomlega raunhæf samlíking, þó svo einhverjir vilji sjálfsagt meina að hlutir séu léttari í vatni, en á landi, þá er ljóst að botngróður í sjó er viðkvæmari, en gróður á landi.

Heilbrigð dómgreind og reynsla segja mér að þetta sé megin orsök þess hvernig komið er fyrir þorskstofninum og reyndar öllum fiskstofnum við Íslandsstrendur.

Sjálfsagt koma þarna fleiri orsakir til greina varðandi þorsksstofninn eins og ofveiði á loðnu, sandsíli og rækjum, helstu fæðu þorsksins, eins og fram kefur komið í greinum gamalla reyndra sjómanna,  en ég er sannfærður um að meginorsök þess vanda, að byggja upp þorsksstofninn, er togveiðarfæri sem eyðileggja lífríki hafsbotnsins og hindra sjálfbæra endurnýjun þess.

Vistvænar veiðar, þ.e. veiðar með kyrrstæðum veiðarfærum, línuveiðar fyrst og fremst, netaveiðar í einhverjum mæli og fiskgildru veiðarfæri skemma ekki viðkvæmt vistkerfi landgrunnsins og geta auðveldlega veitt svotil allan þann afla, sem nú er leiflegt að veiða á Íslandsmiðum og komið í stað togveiðanna.

Til að snúa þessari óheillaþróun við, er aðeins til ein leið: Það er að takmarka allar togveiðar á landgrunni Íslands. Til að byrja með skal banna allar veiðar með snurvoð.

Snurvoð var upphaflega nokkuð kyrrstætt veiðarfæri, en hefur þróast upp í togveiðar, þar sem botninn er skrapaður á sama hátt og venulegt troll gerir. Annar áfangi gæti orðið að banna allar togveiðar innan 50 mílna landgrunnslínu og þriðji áfangi að banna allar togveiðar innan lögsögu Íslands.

Í núverandi fiskveiðistjórnunarkerfi hefur þróunin orðið sú að sífellt meiri veiðiheimildir hafa farið til stórútgerða, sem eingöngu veiða sínar veiðiheimildir með togveiðiskipum

Þessi veiðiaðferð er afskaplega óhentug, með tilliti til náttúruverndar, nýtingar á auðlindinni og þjóðhagslega séð.

Fyrr í þessari grein hef ég bent á eyðileggingarmátt þessa veiðarfæris, með lélega nýtingu á þeim afla, sem togveiðiskip taka úr auðlindinni vil ég benda á mikið brottkast og sérstaklega hvernig hraðfrystitogararnir nýta þann afla, sem tekinn er úr sjó, þ.e. koma með þriðjung þess afla til lands, sem úr sjó er tekinn. Þetta eru aðeins flökin (32-35% af þyngd fisksins), hinu er hent. Hausum, innyflum, beinum og smáfiski, sem ekki passa í flökunarvélarnar og útgerðin telur ekki arðbært að hirða. Þetta, sem er 65-68% af veiddum afla, getur verið með góðri nýtingu allt að helmingur þess verðmætis sem skipið hirðir.

Frá þjóðhagslegu sjónarmiði vil ég benda á eftirfarandi: Orkueyðsla (olíueyðsla) margfallt meiri við aflað tonn, með togveiðum, en t.d. línuveiðum, minna hlutfall afla togveiðiskipa kemur til vinnslu í landi, en annara veiðiskipa og stofnkostnaður í skipum og veiðarfærum til togveiða, er meiri heldur en til t.d.línuveiði

Í fjölmiðlum, þegar sagt er frá gífurlegu aflaverðmæti þessara skipa úr einni veiðiferð, þá hafa skipstjórar þessara skipa stært sig af því að segja að þeir hafa tekið 900 tonn úr sjó, en koma með 300 tonn að landi.

Mikið er nú rætt um að finna þurfi leiðir til lagfæringar á fiskveiðikerfinu, þar sem núverandi kerfi virðist ekki ná tilætluðum árangri til verndunnar og uppbyggingar á fiskistofnunum við landið.

Ég tel að fyrsta breytingin á núverandi stjórnkerfi fiskveiða ætti að vera stjórnvaldsákvörðun um að setja reglur um hverskonar veiðarfæri megi nota til að taka þann afla úr sjó, sem leyfilegur er á hverjum tíma. Með svona reglugerðar ákvæði væri hægt að stýra nokkuð hvar veiðiheimildirnar lentu, skerða veiðiheimildir togveiðiskipa án þess að skerða veiðiheimildir útgerðar þeirra en auka heimildir skipa sem veiða með vistvænum veiðarfærum. Þetta þýddi annarsvegar breytingar á togskipum í vistvænt veiðiskip þ.e. línuskip eða sölu togskipa úr landi. Einnig myndi þetta efla möguleika hinna ýmsu smærri sjávarbyggða til að halda sínum hlut í aflaheimildinni á t.d. Vestfjörðum því þar eru engin togskip gerð út.

Annað veigamikið atriði til breytinga á kerfinu er að skylda alla aflaheimildaraðila til að setja allan afla sinn á markað, að viðlögðum háum fjársektum og upptöku aflaheimilda.

Þriðja atriðið sem ég vil nefna til breytinga á fiskiveiðikerfinu tengist öðru atriðinu og ætti að minka brottkast verðlítils fisks, en það er þannig:

 

Eitt tonn af stórum þorski á hæsta verði á markaði þess söludags telst eitt þorsksígildstonn. Eitt tonn af smáum þorski á lægra verði á markaði þann sama dag telst samsvarandi hluti úr þorsksígildstonni sem nemur mismuninum á verði stóru og minni fiskunum. Þ.e. stóri og verðmesti fiskurinn telst ávallt eitt fiskígildiseining, en smái og verðminni fiskurinn það hlutfall úr fiskígildiseiningu, sem verðmunur fiskanna segir.

 

Þessi aðferð myndi örugglega stórminnka brottkast því raunverulegt gildi hvers fisks til kvóta er ávallt það sama. Tökum dæmi: Skip kemur með blandaðan afla að landi á markað, samtals 10 tonn. Þar af 5 tonn af stórum þorski sem fer í hæsta verðflokk, segjum 200 kr. kg. Samtals 100.000 kr og er það 5 þorskígildistonn af aflaheimild skipsins. Úr sömu veiðiferð landar skipið einnig á markað 3 tonnum af smáum þorski og fær fyrir það 100 kr.kg.,eða 30 000 kr.samtals. Þessi 3 tonn af smáum þorski reiknast því ekki sem 3 þorskígildistonn, heldur aðeins 1,5 tonn vegna helmings verðmunar.

Sama myndi gilda um veiðiheimildir annara fiskitegunda, t.d.ýsu og seinbíts.

Með þessari aðferð munu sjómenn sjá, að það þjónar engum tilgangi að henda verðminni fiski, því hann fær alltaf hæsta verð fyrir aflaheimildina.

Að lokum þetta: Fjöldi þjóða hafa stóraukið bann við togveiðum í lögsögu landa sinna, B.N.A., Chile, Noregur og fleiri, því þau vita og hafa viðurkennt að togveiðar eru stórhættulegar lífríki hafsins. Heilbrigð dómgreind hvers hugsandi manns hlýtur að krefjast þess að stöðvuð verði þessi eyðilegging á stæstu auðlind Íslensku þjóðarinnar.

Með því að stefna til vistvænna veiða endurnýjum við auðlindina, aukum lífsmöguleika landsbyggðarinnar til að lifa á auðlindinni og stoppum þá vitfyrringu sem fellst í því að láta stórútgerðir L.Í.Ú. og peningamenn ráða, sem einblína á gróðasjónarmiðið eitt.

  Hafsteinn Sigurbjörnsson 

Vistvænar veiðar eru það sem koma skal

Í SÍÐUSTU grein minni benti ég á eyðileggingarmátt togveiðifæra en nú vil ég benda á hve þjóðhagslega óhagkvæm þau eru. Togveiðiskip eyða þrisvar til fjórum sinnum meiri orku (olíu) á hvert aflað fiskitonn en skip með önnur veiðarfæri, t.d. línuveiðiskip. Stofnkostnaður við kaup á skipi og veiðarfærum fyrir togveiðar er margfaldur miðað við stofnkostnað til skips og veiðarfæra á t.d. línu- og netaveiðum. Þarna á ég við, ef frjáls sókn beggja aðilanna í auðlindina væri til staðar.

Í þriðja og síðasta lagi vil ég benda á mjög lélega nýtingu þess afla sem á togskipin koma.

Togskipin henda yfirleitt öllum innyflum úr fiskinum sem þau taka um borð, þ.e. lifur, hrognum og svilum (fyrir utan annan afla sem verðlítill er), sem nú er að verða mjög verðmætur.

Þó tekur steininn úr þegar nýtingarhlutfall hraðfrystitogaranna er skoðað. Þar hefur verið staðfest í blaðaviðtölum við skipstjóra þessara skipa, að þeir hafa tekið 900 tonn úr sjó, en komið með að landi aðeins 300 tonn, þ.e. aðeins flökin af fiskinum. Það sem er hent eru hausar, hryggur, þunnildi, lifur, hrogn og svil (sem fyrrverandi rektor Háskóla Íslands sagði mér, að væri prótínauðugasti hluti fisksins) og eru því 600 tonn og núorðið allt að helmingur andvirði þess afla sem komið er með að landi.

Þetta eru staðreyndir, sem ekki verða hraktar og vekur mér og fleirum furðu á að hvorki Hafró né stjórnvöld hafa einu orði minnst á þessi augljósu sannindi.

Visvænar veiðar er það sem koma skal, með línu, netum og öðrum vistvænum veiðarfærum, er hægt að taka allan þann bolfisksafla úr sjó, sem nú er leyft að veiða á Íslandsmiðum.

Línubátar, 15 til 20 tonn, frá Vestfjörðum hafa náð allt að 1000 tonna afla á 3-4 mánuðum, sem sýnir hve auðvelt, hagkvæmt og án eyðileggingar á lífríki landgrunnsins, er að taka þann afla sem leyfilegur er.

Höfundur er fyrrverandi sjómaður en núverandi ellilífeyrisþegi.

Varnarmálaráðherra Íslands

Á MEÐAN Ísland var hersetið af Bandaríkjamönnum voru samskipti hersins og íslenskra stjórnvalda formlega á höndum utanríkisráðuneytis Íslands og yfirherstjórnar bandaríska hersins á Keflavíkurflugvelli sem og stjórnvalda í Bandaríkjunum. Nú eftir að stjórnvöld í Bandaríkjunum ákváðu einhliða, þvert á alla samninga, að kalla herinn burt af landinu, hefur skapast mikil óvissa í öryggismálum landsins, í hverfulum heimi.

Undir forystu forsætisráðherra og utanríkisráðherra var reynt að ná einhverskonar samningum við Bandaríkjamenn um öryggismál Íslands, en ekkert náðist sem hald er í og sýnir það best framkomu Bandaríkjamanna gagnvart öðrum ríkjum þegar þau hafa ekki lengur bein not af þeim.

Íslensk stjórnvöld hafa alla tíð, frá því hervarnarsamningurinn var gerður, verið táldregin af Bandaríkjamönnum. Þeir sögðust ætla að verja okkur, en voru hér aðeins sem útvarðarstöð fyrir Bandaríkin. Þeir fengu íslensk stjórnvöld til að njósna um íslenska ríkisborgara sem þeir töldu sér andsnúna, þeir stóðu ekki með okkur þegar við börðumst fyrir tilverurétti okkar í landhelgisdeilunni, og nú síðast fengu þeir okkur til að samþykkja árásarstríð á hendur öðru fullvalda ríki.

Forystumenn Sjálfstæðisflokksins hafa alltaf verið helstu talsmenn Bandaríkjamanna hér á landi. Þeir voru í ríkisstjórn þegar hervarnarsamningurinn var gerður og þeir eru í ríkisstjórn þegar honum er slitið einhliða í algerri óþökk þeirra. Bjarni Benediktsson var utanríkisráðherra þegar hann var gerður og nú vill svo undarlega til að sonur hans, Björn, er að gera samning við erlend ríki, um aðgerðir, sem að hluta til eru þær sömu og voru í hervarnarsamningnum við Bandaríkjamenn, þ.e. eftirlit í lofti og á legi í kringum Ísland.

Samningur sá sem varnarmálaráðherra Danmerkur og Björn Bjarnason gerðu fyrir Íslands hönd ætti að vera á höndum utanríkisráðherra, utanríkismálanefndar og Alþingis, en ekki Björns Bjarnasonar.

Björn Bjarnason virðist því einhverra hluta vegna líta á það sem hlutverk sitt að standa fyrir einhverskonar varnarsamningum fyrir Íslands hönd.

Nú er Björn dóms- og kirkjumálaráðherra, en enginn varnarmálaráðherra, svo vitað sé, nema hann telji að sér sé málið svo skylt, samanber framansagt, að hann telji sig eiga að vera varnarmálaráðherra Íslands. Það er með öllu óþolandi og ólíðandi hvað Björn Bjarnason er orðinn frekur til valdsins.

Samkvæmt stjórnsýslulögum fer utanríkisráðherra í samvinnu við forsætisráðherra með utanríkismál, en ekki dóms- og kirkjumálaráðherra. Því er það orðið áhyggjuefni allra hugsandi manna hve ríkisstjórn Sjálfstæðisflokksins og framsóknar er, í þessu máli sem og öðrum, orðin gjörsamlega ráðlaus og óhæf til að stjórna landinu.

HAFSTEINN SIGURBJÖRNSSON

ellilífeyrisþegi.

Frá Hafsteini Sigurbjörnssyni: